Այս պատմության հեղինակը Մարիամն է, ով վերջերս երկար ու տանջալից փորձանքներից հետո հայտնվեց Իտալիայում` մասնակցելու իր քրոջ հարսանիքին: Պատմությունը որոշակի փոփոխություններով ներկայացնում ենք ձեր ուշադրությանը:
Մաս 1ին: Վայրէջք Մարկո-Պոլո օդանավակայանում
ՈՒղիղ չվերթով մենք վայրէջք կատարեցինք Վենետիկում, ուր մեզ էին սպասում ապագա նորապսակները: Ճիշտ են ասում, որ երբ մարդ սոված է լինում, կամ այլ բնական պահանջներ է ունենում, աչքին ոչ մի բան չի երևում: Բայց դե հո զոռբա չենք, որ միանգամից մեր պահանջները լուծենք: Նախ պետք էր հանդիպել խնամիներին, ովքեր մեզ էին սպասում հյուրանոցում: Հյուրանոց հասնելն էլ էնպես չի, որ ձեռքով մարշրուտկա կանգնեցնես, մի կես ժամից տեղ հասնես և իսկապես ուրախանաս, որ տեղ ես հասել, կարող ես պրոպկայից հետո շունչ քաշել:
Պարզեցինք, որ Վենետիկը կազմված է երկու մասից` սովորական Վենետիկ և բուն Վենետիկ, որը մենք տեսել ենք նկարներով` շենքերը ջրի տակ, նավակներն այս ուայն կողմ ցրված(միշտ էլ ինքներս մեզ հարց ենք տվել` այ մարդ, բա էս ոնց են անում, էս ոնց սիրտները չի կանգնում, էս ոնց օստեոխոնդրոզ չեն ընկնում և այլն):
