четверг, 21 июля 2011 г.

Ղարաբաղը մերն է...

Ես կիսով չափ ղարաբաղցի եմ. այն ամենը, ինչ պտտվում է Ղարաբաղի շուրջը, ինձ էլ է հետաքրքրում` որպես հայի ու մարդու իրավունքների ջատագովի: Երբեք ինձ ազգայնամոլ չեմ համարել, ադրբեջանական ագրեսիային էլ չափավոր եմ վերաբերել` հաշվի առնելով մարդկային, ազգային կերպերի բազմազանությունը: Բայց այն, ինչ ինձ հունից հանեց, ստիպեց ուրիշ աչքերով նայել այն բոլոր իրադարձություններին, որոնք պտտվում են Արցախի շուրջ. անգամ Ղարաբաղ անունն ինձ համար օտարացավ` իր ադրբեջանական բացատրության պատճառով, որին նոր չեմ ծանոթ(ղարա-սև, բաղ-այգի, դառնում է Սև այգի, ինչպիսի ապուշություն)...