ԲԵՐԴ: ԵՎՐՈՊԱՅԻ ՀԱՅ ՈՒՍԱՆՈՂԸ. եկել է քարերը փեշից թափ տալու ժամանակը

Անուշին վաղուց եմ ճանաչում, դեռ այն ժամանակվանից, երբ Բերդում կրակոցներ էին, ու մենք հաճախ էինք հյուրընկալվում իրենց տանը` Երևանում: Ամենատպավորիչը երևի թե այն էր, որ նա հաճախակի էր կազմակերպում եվրոպական խոհանոցին նվիրված ճաշկերույթներ, երեկույթներ, որտեղ նա միշտ իրադարձության կենտրոնում էր` ոգևորված ու էներգիայով լի:
Արդեն յոթ տարի է` Անուշը սովորում, միաժամանակ դասախոսում է արտերկրում. Հունաստանում, Իսրայելում, ԱՄՆ-ում ուսանելուց հետո նա դասախոսում է Շվեյցարիայում, մասնագիտությամբ սնկաբան է, մասնակցում է նաև Շվեյցարիայում գիտահետազոտական կենտրոնի կողմից հին գտածոների վրա կատարվող փորձարկումներին:

Երբ Անուշը գալիս է Բերդ (դա պատահում է միայն ամռանը, երբ նա մի քանի օրով գալիս է հանգստանալու եվրոպական թոհուբոհից), մեր հարևաններին ամենշատը հետաքրքրում է նրա ամուսնանալու կամ չամուսնանալու հանգամանքը. մեկնաբանում է եվրոպայում երկար ժամանակ ապրած Անուշը.


Շվեյցարիա. ծառահատումներն արգելված են

-Անձնական կյանքին վերաբերող ամեն բան շատ տարբեր է Հայաստանում ու Եվրոպայում. եվրոպացին երբ որոշում է ամուսնանալ, դրա համար միայն մի պատճառ կա` նա արդեն շատ լավ է ճանաչում իր ընկերոջը կամ ընկերուհուն: Ամուսնանում է ոչ թե նրա համար, որ հարևանը մտածում է` արդեն իր ամուսնանալու ժամանակն է, ճաշ եփող կամ նասկիներ լվացող չկա: Եվրոպացի կինն ու տղամարդը հավասար են իրենց պարտականություններում (ինչ լավ կլիներ` Հայաստանն էլ Եվրոպա դառնար բառիս բուն և փոխաբերական բոլոր իմաստներով կամ ես Եվրոպայում ապրեի...Հեղ. )

-Բացի անձնական կյանքից, էլ ինչով են տարբեր հայ ու եվրոպացի երիտասարդները,- հարցնում եմ

Անուշը և հանգուցյալ դինոզավրը...

- Եվրոպացի ուսանողը ունի մեկ նպատակ` սովորել, ուրիշ կողմնակի բաներ նրան չեն հետաքրքրում` ճոխ հագուստ, զարդեղեն, նոր մեքենա, նման բաներ հազվադեպ են պատահում(ակամա հիշեցի մեր ԵՊՀ-ի ռոմանագերմանական ֆակուլտետի աղջիկներին, որոնք միշտ ուշացած էին գալիս դասի, քանի որ երկարաճիտ ու երկարակրունկ կոշիկներով մինչև տեղ էին հասնում...-Հեղ): Աշխատանքում բոլորը օրինապահ են, բոլորը գնահատում են իրենց ժամանակը, քանի որ ժամանակը փող է: Էնտեղ կարևոր չէ, թե ում սիրուհին ես կամ բարեկամը, կարևոր են միայն քո մասնագիտական հմտությունները, փորձն ու աշխատասիրությունը (ինչպես կասեր իմ դասախոսներից մեկը` դրախտը երկրի վրա...Հեղ.)

-Անուշ, որն է քո հաջողության գրավականը, ինչն է քեզ հաջողակ դարձնում, ինչից է, որ կարողանում ես էդպես տարբերվել գորշ մասսայից:

- Իմ ուսուցիչ միշտ ասում էր` երբ ինչ որ բան պիտի անես, մի հարցրու ինքդ քեզ` կարող ես անել դա թե ոչ, հարցրու` ուզում եմ անել թե ոչ: Երբ մի բան շատ ես ուզում, ամբողջ տիեզերքն է քեզ օգնում...

- Բերդի բառապաշարից ամենաշատն ինչն է տպավորվել քո մեջ

- Մի բառ է շատ տպավորվել, շատ եմ ինքս ինձ հարցրել, թե բերդցիներն ինչպես են էդպես հստակ արտասանում էդ դժվար բառը: Երբ երեխա էինք, խաղում էինք, երեխեքից մեկը ցած գլորվեց աստիճաններից, մյուսը հարցրեց` Հասո? Փըրչըփարա? (ասել է թե` վնասվեցիր, ջարդուխուրդ եղար-Հեղ.)

-Ասում են` Շվեյցարիան Բերդին նման է, ինչով, չլինի թե մարդկանցով...

-Ճիշտ են ասում, մի երկու սար կա, որտեղ ծառերը դեռ չեն հասցրել հիրմնովին հատել, էդ մասերը շատ նման են Շվեյցարիային...
-Վերջում իմ հարևանների հարցասիրությունը բավարարելու համար հարցնեմ` երբ ես քարը փեշիցդ թափ տալու, երբ է ամուսնանալուդ ժամանակը...
- Ոչինչ հավերժ չէ, մարդ ամեն երկարատև բանից հոգնում է ի վերջո, երբ է ամուսնանալուս ժամանակը... Հստակ ժամանակ չկա, երբ որ լիովին պատրաստ լինեմ դրա համար, կարծում եմ` առաջիկա երկու տարում քարը փեշիցս թափ կտամ(չնայած չեմ հավատում, քանի որ յոթ տարի է` նույն բանն եմ լսում, բայց հույս ունեմ, որ խոստումը կկատարի, մանավանդ որ դրա համար լուրջ նախադրյալներ կան...-Հեղ.)